Over scoren en op je bek gaan
Vanmorgen werd ik wakker met de indrukken van de première van de documentaire “Buitenspelers – een film over scoren en op je bek gaan” die ik gisteren zag in Pakhuis de Zwijger in Amsterdam. Sport als verbinding met empowerment, community en zorg voor elkaar als gevolg. Het koste me geen enkele moeite om staand te applaudisseren na de voorstelling. Met een brede grijns bekeek ik de “hoofdrolspelers” die bedankt werden op het podium: wat een gave, mooie mensen!
De documentaire is een co-productie van het Leger des Heils en Stichting Life Goals en werd gemaakt door Bertina Kramer waarvan dit kennelijk haar eerste lange filmproject was (en dat is nauwelijks te geloven als je de docu ziet). Bertina volgt een groep jonge mannen en vrouwen die meedoen aan de Homeless World Cup in Noorwegen. Het behoeft weinig toelichting dat de deelnemers allemaal zo hun worsteling kennen met het leven. Sommige spelers komen wat prominenter aan het woord in de documentaire en dat heeft me bijzonder geraakt.
Levenspijn
Een jongen die lijdt aan psychoses, een jonge moeder die openhartig verteld over haar moeilijke jeugd en een frisse dame die zichzelf hoge verwachtingen oplegt rondom de eerste wedstrijd en dan een beetje instort. Zij raakte me het meest. Een prachtige, jonge meid met afschuwelijke ervaringen in haar jonge leven die vertelde dat ze soms beter dood kon zijn. Allemaal mooie mensen met levenspijn.
De coach van het team is een kanjer want hij maakt geen slachtoffers van zijn spelers maar helpt hen om boven die omstandigheden uit te stijgen. Eén van de meiden noemde dat ‘shinen’. Hoewel de beide teams dromen van het wereldkampioenschap, beseft de coach dat meedoen en ervaringen oogsten het meest belangrijke is. Laten we eerlijk zijn: scoren en op je bek gaan doen we allemaal.
Mensen
De documentaire heeft een lekkere snelheid en is knap gefilmd. Soms door de spelers zelf met een selfiestick en door een professionele camera. De nadruk ligt beslist niet op het voetbal maar richt zich volledig op het proces in de twee teams. het gaat over échte mensen. Over winnen en verliezen. Over pijn en hoop.
Ik sprak met zoveel mogelijk hoofdrolspelers tijdens de borrel na afloop. Ze straalden. Kramer bracht die echte mensen in beeld. Met hun talenten en mogelijkheden, hun rafelrandjes, wanhoop en lef. Het ontroerde me enorm. Dit wereldkampioenschap was een lichtpuntje in een wereld vol strijd tegen de demonen uit het verleden – zoals één van de meiden dat verwoorde.
Geen geld
Rien Timmer van het Leger des Heils vertelde ons dat er dit jaar geen mogelijkheid was om Nederlandse teams naar de Homeless World Cup in Mexico te sturen. Er was geen geld voor. Bij zo’n mededeling krijg ik een beetje kortsluiting in mijn hoofd. Ik leerde ooit van Nils Roemen dat er geld genoeg is op deze wereld maar dat het vaak op de verkeerde plaatsen ligt – wat wij moeten doen is kleine kanaaltjes graven tussen vraag en aanbod. Ik geloof daar oprecht in en de talloze malen dat ik me inzette voor bepaalde actie’s (vooral via crowdfunding) werd ik in die theorie bevestigd.
Ik vroeg Rien om hoeveel geld het jaarlijks gaat en volgens hem ligt dat tussen de twintig en dertigduizend euro. Dat is iets meer dan achttienhonderd euro per deelnemer. Een schijntje als je het mij vraagt. Ik zou het Leger des Heils uit willen dagen om met de film door het land te trekken en vette screenings te organiseren met behulp van lokale enthousiastelingen (zoals ik). Het Leger heeft een geweldige reputatie en ik weet zeker dat ondernemers en particulieren hier erg enthousiast van worden. Breng per screening een paar hoofdrolspelers mee en geef ruimte om deze mensen vragen te stellen.
Geloof me: die dertigduizend euri’s zijn binnen drie maanden binnen zodat in 2019 een nieuwe groep mooie, gebroken mensen weer kan ervaren wat het is om in de toekomst te geloven. Hats off Leger des Heils en Stichting Life Goals!
Reacties uitgeschakeld voor Over scoren en op je bek gaan